پشم دوام بسیار خوبی برای انواع فرش و روفرشی مخمل ابریشم دارد، به راحتی رنگ می شود و نسبتاً فراوان است.
هنگامی که با الیاف مصنوعی مانند نایلون مخلوط می شود دوام پشم افزایش می یابد. نخ‌های پشمی مخلوط به‌طور گسترده در تولید فرش‌های مدرن مورد استفاده قرار می‌گیرند، که رایج‌ترین ترکیب آن 80 درصد پشم تا 20 درصد الیاف مصنوعی است که اصطلاح «80/20» را به وجود آورده است. پشم نسبتاً گران است و در نتیجه، تنها بخش کوچکی از بازار را در بر می گیرد.
پلی استر
پلی استر معروف به “PET” (پلی اتیلن ترفتالات) در ساخت فرش در هر دو ساختار نخ ریسی شده و رشته ای استفاده می شود.
پس از افزایش قیمت مواد اولیه برای بسیاری از انواع فرش در اوایل دهه 2000، پلی استر رقابتی تر شد.
پلی استر خواص فیزیکی خوبی دارد و به دلیل آبگریز بودن ذاتاً در برابر لکه مقاوم است، اما لکه های روغنی می توانند برای این نوع مواد مشکل ساز شوند و مستعد کثیف شدن باشند.
مانند نایلون، رنگ را می توان پس از تولید اضافه کرد یا می توان آن را در حالت مذاب دم کرد (رنگرزی محلول). پلی استر این عیب را دارد که تمایل دارد به راحتی خرد یا مات شود. معمولاً در فرش های با قیمت متوسط تا پایین استفاده می شود.
هنگامی که با پلی پروپیلن ساخته می شوند، سبک های درجه تجاری بسیار خوب می پوشند، و آنها را برای مناطقی با ترافیک سنگین مانند دفاتر بسیار مناسب می کند.
فرش های پلی پروپیلن دارای مقاومت خوبی در برابر لکه هستند، اما نه در برابر عوامل مبتنی بر روغن. اگر لکه ای جا بیفتد، تمیز کردن آن دشوار است.
فرش‌های درجه تجاری را می‌توان مستقیماً روی زمین چسباند یا روی یک روکش با ضخامت 1/4 اینچ با تراکم 8 پوندی نصب کرد. فرش‌های چمنی فضای باز معمولاً از پلی پروپیلن ساخته می‌شوند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.