لنت ترمز جزئی از ترمزهای دیسکی و لنت ترمز گل است که به آنها لنت ترمز، لنت ترمز یا لنت اصطکاکی نیز می گویند[1]. آنها از یک پایه فلزی تشکیل شده اند که روی آن لایه ای از مواد اصطکاک با ترکیبات مختلف اعمال می شود.
لایه اصطکاک وقتی روی دیسک ترمز فشار داده شود، اصطکاک ایجاد می کند. بسته به خواص و ترکیب مواد اصطکاک، کارایی (نیروی ترمز) یا مدت زمان لنت ها را می توان ترجیح داد.
لنت ترمز از طریق یک راهنمای خارجی به کالیپر ترمز متصل شده و از طریق فنر به پیستون کالیپر متصل می شود، لنت ترمز مقابل در عکس نشان داده نشده است که فنر لنگر ندارد.
ثابت کردن لنت برای جلوگیری از بیرون آمدن آن از کالیپر ترمز استفاده می شود، اما بدون آسیب رساندن به حرکت آن در کالیپر:
با استفاده از یک پیچ، لنت روی پیستون کالیپر ترمز پیچ می شود، این محلول قدیمی دیگر به سختی استفاده می شود.
از طریق پینها، کولیس با استفاده از پینهایی که از سوراخهای روی لنت عبور میکنند، ثابت میشود و سپس با پینهای شکافنده یا با مهرههای خود قفل شونده مسدود میشوند.
مونوپین فقط از یک پین استفاده میکند که کولیس را در قسمت مرکزی بالایی آن نگه میدارد و به طور کلی یک فنر کوچک برگ نیز وجود دارد که دو پد را محکمتر نگه میدارد و از چرخش آنها نسبت به یکدیگر جلوگیری میکند، اما محلولهای دیگری نیز وجود دارد.
در جایی که نیاز دارند پین به صورت جانبی قرار گیرد و طرف مقابل به شکلی باشد که روی یک راهنما بلغزد.
چند پین که با دو پین مشخص می شود (به ندرت اگر سه پایه داشته باشند)، در این مورد از فنر برگ استفاده نمی شود زیرا دو پین در انتهای قسمت بالایی پد قرار می گیرند.
راهنمای خارجی برای محدودیت لنت از یک راهنما یا صفحات راهنما خاص استفاده می شود که اجازه می دهد لنت را کاملا ثابت نگه دارد، این سیستم ها به طور کلی در برخی از کالیپرهای ترمز شناور استفاده می شوند و همچنین می توانند عملکرد راهنمای لغزشی جانبی را نیز برای کالیپر انجام دهند.
در این حالت یکی از دو لنت می تواند مجهز به فنری باشد که باعث اتصال آن به پیستون توخالی کولیس می شود.
در هنگام استفاده از سیستم های ترکیبی و منفرد مانند پین و راهنمای خارجی مخلوط می شود
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.