در طول جنگ با سلسله تانگ، کره شمالی فرهنگ چای را به ملکه سئوندئوک آورد و پادشاه هیونگ دئوک جین دالیان را در سال سوم به تانگ فرستاد تا بذرها را دریافت کند و در کوه جیری (منطقه اطراف معبد سانگ یونگسا) بکارد.
چای از مقبره های باستانی در گوگوریو حفاری شد و قدیمی ترین درخت چای از نوع چای گلین 500 گرمی در منطقه هادونگ وجود دارد و عمر آن تقریباً به سلسله شیلا می رسد.
حتی امروزه نیز فرهنگ چای تا زمان سلسله گوریو رونق داشت و بیشتر توسط اشراف و راهبان مصرف می شد.
در سلسله گوریو، از زمان پادشاه سونگ جونگ، یک اداره دولتی به نام دابانگ وجود داشت که به مراسم مربوط به چای، داروها و الکل برای خانواده سلطنتی می پرداخت و چای را برای استفاده در مراسم اجدادی ملی مدیریت می کرد.
از سلسله گوریو، نام تجاری یا نامی برای چای ایجاد شد و در منطقه ای که چای تولید می شد، سیستم مالیاتی ایجاد شد و سطح معینی از چای مالیات و درجه بندی می شد.
سابقه درخواست های مکرر از سوی کارمندان دولت وجود دارد. مانند لی کیوبو و لی جیهیون ، به عنوان ساکنان، کشاورزی را به دلیل چای خراب کردند ، زیرا این کالایی بود که باید ارائه می شد .
اهالی یا به کوه می‌رفتند و درختان چای را کنار می‌زدند تا تولید چای را متوقف کنند، یا چای را پرورش می‌دادند و بقیه کشاورزی را خراب می‌کردند.
از این ریشه، چای سبز به نام Jakseolcha و اشعاری مانند Lee Je-hyeon و Wonwon- معروف است.
seok در مورد چای بنویس این عبارتی است که بیان می کند
از آنجایی که راهبان که بیشترین مصرف و عرضه چای را داشتند، به دلیل نفوذ سیاست پادشاه سجو در ترویج کنفوسیوس و سرکوب آیین بودا از طبقه قدرت ناپدید شدند ، ابتکار در فرهنگ چای به اشراف و دولت منتقل شد.
سیستم چایخانه حفظ شد و مراسم چای برگزار شد و داشی در قصر بود، بنابراین همه وقت داشتند تا جمع شوند و چای بنوشند .
ماشینی ظاهر می شود. در اواخر سلسله چوسون ، در حدود قرن شانزدهم، مبادلات بین دانشمندان و راهبان به عنوان مردان ادبی فعال شد و فرهنگ چای به مرکز جریان بازگشت.
در این زمان بود که شاهکارهایی مانند دانگداسونگ اثر چویی سئونسا اویسئون که داسونگ نامیده می‌شوند ظاهر شدند و تأثیر زیادی بر ادبیانی چون جونگ یاک یونگ و کیم جونگ هی گذاشتند .
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.